Ռուս իշխանության մեջ լայն արձագանք է գտել պեդոֆիլի սպանության գործը, որ վերջերս տեղի է ունեցել Պետերբուրգում: 8-ամյա տղա երեխայի հայրը, պեդոֆիլին բռնելով տան շքամուտքում իր մանչուկին բռնաբարելիս, գործի է դրել բռնցքամարտիկի իր կարողությունները եւ ծեծել-շանսատակ է արել նրան ու կամավոր հանձնվել միլիցիային, հայտարարելով, որ բնավ էլ չի ափսոսում այդ տականքին մահվան դուռը հասցնելու համար:
Ըստ քրեական օրենսդրության, «մեղադրյալին» սպառնում է 5-15 տարվա ազատազրկում: Սակայն, փառք Աստծո, ռուս հասարակայնությունը բռնել է Սերգեյ Կուզնեցովի կողմը: Նույնիսկ պիտերցի պատգամավորները պաշտոնապես դիմել են քաղաքի դատախազին՝ քննության առնելու աֆեկտի պարագան, որի դեպքում Կուզնեցովը կարող է ստանալ երեք տարվա պայմանական ժամկետ: Ամեն մի նորմալ հայր-տղամարդ այդպես կվարվեր՝ սա է հետեւությունը:
Ուշագրավ է, որ հոգեւորականներն անգամ չդատապարտեցին այդ սպանությունը:
«Երեխա բռնաբարելու ընդունակ մարդը պետք է հիմնավորապես ու տեւականորեն, նույնիսկ մեկընդմիշտ մեկուսացվի հասարակությունից: Մենք պարտավոր ենք արմատապես փոխել վերաբերմունքը նման հանցագործությունների նկատմամբ», հայտարարեց Մոսկվայի պատրիարքության արտաքին եկեղեցական կապերի բաժնի ղեկավարի տեղակալ, վարդապետ Վսեվոլոդ Չապլինը, պարզաբանելով, որ Ռուս ուղղափառ եկեղեցին արդեն քանի տարի հանդես է գալիս մանկապղծության եւ մանկական պոռնագրության համար քրեական պատիժը խստացնելու պահանջով: «Նման մարդկանց հանդեպ մեղմությունն ու ներողամտությունն անթույլատրելի են, պատիժը պետք է լինի անկասելի: Այդ դեպքում ծնողները երեւի այլեւս չհայտնվեն նման ողբերգական, ահավոր ընտրության առջեւ, ինչպես այդ տղայի հայրը», հայտարարեց Չապլինը, կարծիք հայտնելով, որ Կուզնեցովին կարելի է հասկանալ:
Այս դեպքի կապակցությամբ սրությամբ դրվեց հատկապես մանուկներին բռնաբարողների պատժամիջոցները խստացնելու հարցը: Հատուկ նշվում է, որ, չգիտես ինչու, բռնաբարողն իր զոհին անարգելու եւ սպանելու համար հազվադեպ է դատապարտվում ցմահ բանտարկության:
Ռուս հասարակայնության առողջ խավը փորձում է կրկին ուշադրություն հրավիրել Ռուսաստանում բռնության եւ անառակության քարոզչության վրա, հատկապես հեռուստատեսությամբ: Ցավոք, սա էլ է դարձել «դեմոկրատիայի» «նվաճումներից» մեկը: Ինչի՜ մասին է խոսքը, երբ արեւմտյան որոշ «գերքաղաքակիրթ» երկրներում պեդոֆիլները ստեղծում եմ կուսակցություն, լեգալ կայքէջ ունեն ինտերնետում:
Սակայն եթե հասարակայնությանը կամաց-կամաց վարժեցնում են հանդուրժողականության ոչ պակաս գարշելի հոմոսեքսուալիստների նկատմամբ, ապա ինչ երաշխիք, որ մի օր էլ չեն քարոզի «ներողամիտ» լինել ոչ թե մանկապիղծ մեղսագործների, այլ, ասենք, «հոգեկան հիվանդների» նկատմամբ: Չէ՞ որ ասում են, տղամարդ սիրող «տղամարդիկ» էլ են, իբր, բնության ծնունդ, բայց ոչ երբեք՝ նրա թյուրիմացությունը:
ՌՈՒԲԵՆ ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆ, Մոսկվա
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment