Դեռեւս դեկտեմբեր ամսին այլ թեկնածուի օգտին հրապարակավ քարոզչություն անելու համար բանաստեղծ Ռազմիկ Դավոյանը հեռացվել էր ՀՅԴ բյուրոյի շարքերից: Երեկ բանաստեղծը «Հայելի» ակումբի հյուրն էր եւ անդրադարձավ ներքաղաքական անցուդարձին, նախընտրական քարոզարշավի թոհուբոհին: Բանաստեղծը նշեց, որ իր խոսքն ու անելիքը վերաբերում են ազգային շահերին ու երկրի ապագային: «Հետեւել եմ, թե նախագահի թեկնածուներից ով ինչ լվացքի փոշիով է լվանում ժողովրդի ուղեղը` էլեկտորատ ձեռք բերելու համար: Եվ ինձ ապշեցրեց Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի հայտարարությունը, թե Հայաստանում դեմոգրաֆիկ վտանգ կա: Եվ այս ամենն ասում էր մի ժողովրդի, որ գայթակղված լսում էր նրան: Ես էլ կարող էի ենթարկվել բազմաթիվ գայթակղությունների, բայց հեռու պահեցի ինձ այդ գայթակղություններից»:
Ըստ Դավոյանի, դեռեւս 89-ին, երբ տանկերը շրջափակում էին օպերայի եւ բալետի շենքը, շրջակա մայթերն ու փողոցները, ՀՀՇ-ականները իշխանությունը գրավելու գայթակղությունից ժողովրդին ստիպում էին հարձակվել օրինապահ ուժերի, ռուս զինվորների վրա. «Ես էի պահում, որ չհարձակվեին զինվորների վրա: Ժողովրդին սադրանքի տանելը ճիշտ չէր: Ես այն ժամանակ ասացի Լեւոնին` պետք չէ հեղափոխական խաղալ, ժողովրդին զորքի դեմ հանել: Լեւոնն էլ ասում էր. «Թող 250 000-ն էլ զոհվեն»:
Եվ բանաստեղծի բնորոշմամբ, ՀՀՇ-ն եկավ իշխանության ու սկսվեց պետական սեփականության թալանը. «Սեփականություն, որն այն ժամանակ գտնվում էր նյութատեխնիկական բազաներում: Դրանից հետո ազգային սեփականությունը սկսվեց թալանվել: Նրանց պատկերացման մեջ այն կարծիքն էր առաջացել, որ Մոսկվայից ամեն ինչ խողովակով կգա, իրենք կուտեն ու կուտեն: Ժողովրդին ասում էի` Լեւոնին մի ընտրեք, իսկ ժողովուրդն ինձ վրա քար էր նետում: Լեւոնն ասում էր. «Ոչ թե Ղարաբաղի համար ենք կռվում, այլ անկախության համար: Այսինքն, ժողովրդին Տեր-Պետրոսյանը հրամցնում էր այն անկախությունը, ինչ Գորբաչովն էր խոստացել Լեւոնին` Մոսկվայի բանտում նստելու ժամանակ: Այսօր նրա ելույթների մեջ ատելության ահռելի բաժին կա. ազգի զավակը չի կարող ունենալ այդպիսի ատելություն մյուսների հանդեպ: Չստացվի այնպես, որ ես տրամադրված եմ օտարելու ՀՀՇ-ին. նրանք նույնպես մեր զավակներն են: Բայց նա 250 000 մարդ զոհելով ուզում էր գալ իշխանության»:
Բանախոսը կարեւորեց եւս մեկ հանգամանք, որ Տեր-Պետրոսյանը ավելի մեծ հարգանք կունենար, եթե իր աշխատանքով նվիրվեր Մատենադարանին:
Բանախոսը ժողովրդին եւս մեկ անգամ ուզում է հիշեցնել, որ Տեր-Պետրոսյանի շրջապատում էլ կան շահամոլներ, թալանչիներ. «Կան նաեւ հայորդիներ, որոնց վարկը գցողն էլ Լեւոնն է: Եվ նա չի կարող բարձրացնել այդ հայորդիների վարկը: Իմ մեջ կա վտանգի զգացում. պետք է խուսափի ժողովուրդը վտանգից. ժողովուրդը բախումների գնալու ցանկություն չունի: Լեւոն Տեր-Պետրոսյանն իր հետ վտանգ է բերում»:
Իսկ թե սպասվո՞ւմ է արդար ընտրություն, Դավոյանը նկատեց. «Արդար ընտրությունը դեռեւս ճիշտ ընտրություն չէ: Եվ ես հավատում եմ, որ ընտրությունները, եթե ոչ 100, գոնե 80 տոկոսով արդար են լինելու: Վտանգներից մեկն էլ այն է, որ ժողովուրդը կարող է արդար ընտրություն անել, բայց՝ սխալ: Արդեն սխալվել են` 91-ին ընտրելով Լեւոն Տեր-Պետրոսյանին»:
ՆԱԻՐԻ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ
Ըստ Դավոյանի, դեռեւս 89-ին, երբ տանկերը շրջափակում էին օպերայի եւ բալետի շենքը, շրջակա մայթերն ու փողոցները, ՀՀՇ-ականները իշխանությունը գրավելու գայթակղությունից ժողովրդին ստիպում էին հարձակվել օրինապահ ուժերի, ռուս զինվորների վրա. «Ես էի պահում, որ չհարձակվեին զինվորների վրա: Ժողովրդին սադրանքի տանելը ճիշտ չէր: Ես այն ժամանակ ասացի Լեւոնին` պետք չէ հեղափոխական խաղալ, ժողովրդին զորքի դեմ հանել: Լեւոնն էլ ասում էր. «Թող 250 000-ն էլ զոհվեն»:
Եվ բանաստեղծի բնորոշմամբ, ՀՀՇ-ն եկավ իշխանության ու սկսվեց պետական սեփականության թալանը. «Սեփականություն, որն այն ժամանակ գտնվում էր նյութատեխնիկական բազաներում: Դրանից հետո ազգային սեփականությունը սկսվեց թալանվել: Նրանց պատկերացման մեջ այն կարծիքն էր առաջացել, որ Մոսկվայից ամեն ինչ խողովակով կգա, իրենք կուտեն ու կուտեն: Ժողովրդին ասում էի` Լեւոնին մի ընտրեք, իսկ ժողովուրդն ինձ վրա քար էր նետում: Լեւոնն ասում էր. «Ոչ թե Ղարաբաղի համար ենք կռվում, այլ անկախության համար: Այսինքն, ժողովրդին Տեր-Պետրոսյանը հրամցնում էր այն անկախությունը, ինչ Գորբաչովն էր խոստացել Լեւոնին` Մոսկվայի բանտում նստելու ժամանակ: Այսօր նրա ելույթների մեջ ատելության ահռելի բաժին կա. ազգի զավակը չի կարող ունենալ այդպիսի ատելություն մյուսների հանդեպ: Չստացվի այնպես, որ ես տրամադրված եմ օտարելու ՀՀՇ-ին. նրանք նույնպես մեր զավակներն են: Բայց նա 250 000 մարդ զոհելով ուզում էր գալ իշխանության»:
Բանախոսը կարեւորեց եւս մեկ հանգամանք, որ Տեր-Պետրոսյանը ավելի մեծ հարգանք կունենար, եթե իր աշխատանքով նվիրվեր Մատենադարանին:
Բանախոսը ժողովրդին եւս մեկ անգամ ուզում է հիշեցնել, որ Տեր-Պետրոսյանի շրջապատում էլ կան շահամոլներ, թալանչիներ. «Կան նաեւ հայորդիներ, որոնց վարկը գցողն էլ Լեւոնն է: Եվ նա չի կարող բարձրացնել այդ հայորդիների վարկը: Իմ մեջ կա վտանգի զգացում. պետք է խուսափի ժողովուրդը վտանգից. ժողովուրդը բախումների գնալու ցանկություն չունի: Լեւոն Տեր-Պետրոսյանն իր հետ վտանգ է բերում»:
Իսկ թե սպասվո՞ւմ է արդար ընտրություն, Դավոյանը նկատեց. «Արդար ընտրությունը դեռեւս ճիշտ ընտրություն չէ: Եվ ես հավատում եմ, որ ընտրությունները, եթե ոչ 100, գոնե 80 տոկոսով արդար են լինելու: Վտանգներից մեկն էլ այն է, որ ժողովուրդը կարող է արդար ընտրություն անել, բայց՝ սխալ: Արդեն սխալվել են` 91-ին ընտրելով Լեւոն Տեր-Պետրոսյանին»:
ՆԱԻՐԻ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ
No comments:
Post a Comment