«Հրեաների ձեռքում են երկրի ֆինանսական միջոցներն ու տնտեսությունը: Մամուլն ամբողջությամբ նրանք են վերահսկում: Զբաղեցնում են բյուրոկրատական ամենաառանցքային աթոռները: Չկա մի կուսակցություն, որտեղ առանցքային դիրք չունենա «հավատափոխ» հրեան»:
Հավատացեք, ամեն մի ռուսաստանաբնակ հայ, կարդալով ձեր թերթում հրապարակված մի նյութի սոսկ այս պարբերությունը, աներկբայորեն կմտածի, որ այդ երկիրը Ռուսաստանն է: Մինչդեռ խոսքը վերաբերում է... Թուրքիային, եւ հոդվածի հեղինակն էլ թուրք է:
Ապշեցնում է հրեա ազգի` աշխարհակալության հասնելու այդ եզակի հատկությունը: Բուն Ռուսաստանում հակահրեական թեմայով լույս են տեսնում ընդարձակ հետազոտություններ, հոդվածներ, գրքեր եւ այլն, բացահայտվում են տվյալ երկրում եւ առհասարակ համաշխարհային գործերում նրանց բացարձակապես հրեանպաստ գործունեության բոլոր կողմերը, բայց դրանից ոչինչ չի փոխվում: Ելցինի օրոք նրանց իշխանությունը կատարյալ էր: Պուտինի ժամանակ փոքր-ինչ զիջել են դիրքերը եւ պատրաստվում են առաջիկա ընտրություններին:
Սակայն եթե Ռուսաստանում նրանց գործը դյուրացված է, որովհետեւ ռուս ազգային ինքնագիտակցությունը տակավին շարունակում է մնալ ընդարմացած վիճակում, ապա զարմանում ես, թե «հավատափոխ» հրեաներին ինչպես է հաջողվում գերիշխող դիրքեր գրավել մի պետությունում, որտեղ, ըստ էության, նացիոնալիզմը պետական գաղափարախոսություն է. թուրքը վեր է ամեն ինչից:
Հիշյալ հոդվածում թուրք հեղինակն ինքն է հիշատակում, որ հայերը Թուրքիայում դարձել են քավության նոխազ հրեաների ձեռքին: Այս առումով իմաստ ունի մի զուգահեռ անցկացնել: Ըստ վերջերս անցկացված սոցիոլոգիական մի հետազոտության արդյունքների, Ռուսաստանում «ավանդական» անտիսեմիտիզմին փոխարինել է կովկասատյացությունը: Առերեւույթ այդպես է, թեեւ ամեն մի ռուս ի ծնե անտիսեմիտ է: Քննության առարկա չդարձնելով ռուսների ու կովկասցիների փոխհարաբերությունների բարդ բնույթը (դա առանձին խոսակցության նյութ է), արժե ուշադրություն հրավիրել մի հանգամանքի վրա: Ինչպես ասվեց, Ռուսաստանում էլ բոլոր առաջատար ԶԼՄ-ները վերահսկում են տեղի հրեաները: Եվ հենց նրանք են հեղինակել ու շրջանառության մեջ մտցրել «կովկասյան ազգության անձինք» տխրահռչակ արտահայտությունը, որն ինչ-որ տեղ, իրոք, փոխարինել է «ջհուդ» հասկացությանը: Հռչակել են մի «ազգ», որի հիմքը... աշխարհագրական տարածքն է: Կարեւոր չէ, թե այդ «ազգը» ինչ լեզու ունի, ինչ պատմություն, ինչ կրոն: Ի վերջո ծագումնաբանորեն ի՜նչ կապ ունեն իրար հետ հայն ու ադրբեջանցին, վրացին ու չեչենը, օսն ու ինգուշը: Բայց ինչո՞ւ են նրանց միավորել: Որպեսզի նույն ԶԼՄ-ներում տարփողեն նրանց «ընդհանուր» վայրենի, քրեահակ, ընչաքաղց, լկտի, նենգ էությունը: Այսինքն, եթե Թուրքիայում, թուրքի ասելով, հրեաները քավության նոխազ են դարձրել հայերին, ապա Ռուսաստանում իրենցից «ցրելու» միտումով նրանք հարվածի տակ են դրել բոլոր կովկասցիներին:
Եվս մի «մանրուք»: Վերջերս լայնորեն քննարկվում էր այն հարցը, թե արժե՞ տեղի ԶԼՄ-ներում հիշատակել հանցագործների ազգությունը: Եվ ըստ երեւույթին հաղթում է հրապարակման տեսակետը: Չէ՞ որ ռուսական մամուլում առանց այդ էլ երբեք չես հանդիպի «հրեա բանդիտ», «հրեա մարդասպան», «հրեա խաբեբա» բառակապակցություններին: Դա կովկասցիներին է հատուկ:
ԱՐՄԵՆ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ, Կրասնոդար
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment