«Հայոց Աշխարհ»-ը բազմիցս է անդրադարձել «Եհովայի վկաներ» աղանդին։ Վերջին անգամ առիթը՝ սույն կազմակերպության կողմից հունիս-հուլիս ամիսներին Նոր Արեշում գտնվող հարսանյաց սրահի դահլիճում «Մենք կավ ենք, Եհովան՝ բրուտը» կարգախոսով իննօրյա համաժողովն էր, որին փուլ առ փուլ մասնակցել են աղանդի թե՛ Երեւան քաղաքի, թե՛ մարզերի գրեթե բոլոր ակտիվ անդամները։
Հատկանշական է, որ Եհովայի վկաների հարցի քննարկումները մեզանում սովորաբար ընթանում են հիմնականում մարդու իրավունքների, խղճի ազատության, սահմանադրության, օրենսդրության մեջ կրոնական կազմակերպությունների գրանցման համապատասխան կետերի հոլովույթում։ Այնինչ, կրոնական կազմակերպությունների հարցն ընդհանրապես, եւ «Եհովայի վկաների» հարցը մասնավորապես, անհրաժեշտ է դիտարկել բոլորովին այլ հարթության վրա։
Չպետք է մոռանալ, թե աշխարհաքաղաքական ինչ գործընթացների ոլորտում ենք, ինչ շահեր են բախվում տարածաշրջանում, ինչպիսի հարցադրումներ են պարբերաբար առաջանում կամ պարտադրվում մեզ։ Այսպիսի իրավիճակը որեւէ կենսական հարցի լուծման ժամանակ մեզանից պահանջում է բոլորովին այլ մոտեցումներ, քան աշխարհում ընդունված ձեւերն են ենթադրում։
Այս առումով, օրինակ, մեզ պետք է որ այնքան էլ չհետաքրքրի, թե, ասենք, «Եհովայի վկաները» քանի երկրներում է գրանցված։ Դիցուք, բոլոր երկրներում էլ գրանցված է, կամ նույնիսկ մի քանի երկրում էլ պետական կրոն է հռչակված։ Մեզ ի՞նչ։ Մենք դրա հետ ի՞նչ կապ ունենք, կամ արդյո՞ք դա էր չափանիշը, երբ նրանց ժամանակին մեզ մոտ էլ գրանցեցին։
Կամ, ենթադրենք, մեր օրենսդրական դաշտի անկատարության պատճառով կան կրոնական կազմակերպությունների գրանցման որոշակի բարդություններ։ Մի՞թե սա նշանակում է, որ տվյալ հարցի լուծումը պետք է տեղափոխվի զուտ օրենսդրական դաշտ ու ընթանա հակասությունների հարթեցման տրամաբանությամբ։
Մեր ազգի եւ պետության կենսական շահերը պահանջում են նման խնդիրների լուծման այլ մոտեցում։ Ի վերջո, ցանկացած հարցի լուծման ժամանակ հստակ պետք է սահմանազատվեն միջոցը եւ նպատակը։ Իսկ մեր նպատակը ուժեղ եւ անվտանգ (թե՛ ներքին, թե՛ արտաքին առումներով) պետության կառուցումն է։ Եւ եթե որեւէ հարց առնչվում է ազգային եւ պետական անվտանգությանը, ապա մնացած բոլոր խնդիրները դառնում են զուտ միջոցներ։
Եթե ժողովրդավարական որեւէ սկզբունքի, տվյալ դեպքում՝ խղճի ազատության անվերապահ կիրառումը, կարող է վտանգել պետության անվտանգությունը, ապա պետք է գերակայի նպատակը՝ ուժեղ պետության կայացումը։ «Եհովայի վկաների» գործունեությունը վտանգում է մեր պետության անվտանգությունը, ուրեմն՝ աղանդը պետք է վտարվի երկրից։
Հասկանալի է, որ ինչ-որ արտասահմանցի շատ է ուզում, որ եհովայի վկաները ոչ միայն ազատ գործեն Հայաստանում, այլեւ բազմանան սնկի պես, հասկանալի է, որ շատ մոլորված կամ էլ շահագրգիռ «վկաներ» էլ են դա ուզում։ Պարզ է նաեւ, որ աղանդը արգելելու դեպքում մեզ կարող են մեղադրել ժողովրդավարական արժեքներից նահանջելու մեջ։
Հետո ի՞նչ, թող մեղադրեն։ Չէ՞ որ նույն տրամաբանությամբ մեզ կարող են մեղադրել (եւ հաճախ մեղադրում էլ են) Արցախի հարցի լուծման մեր պատկերացումների եւ ներկայումս աշխարհում ընդունված շատերին ձեռնտու մոտեցումների անհամապատասխանության համար։
Այլք ունեն իրենց շահերն ու նպատակները։ Իսկ մեր եւ «Եհովայի վկաների» նպատակները մեկընդմիշտ անհամատեղելի են լինելու։
ՎԱՐԴԱՆ ԲԱՐՍԵՂՅԱՆ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Gna qunem mamad.Bozi vastak,gnaceq Serjiki vor@ mteq,qunem, dzer antasib maman
Post a Comment